Przepis art. 93 u.g.n. stanowi, że podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego, a w razie braku tego planu stosuje się przepisy art. 94. Z kolei przepis art. 94 u.g.n., wynika, że w przypadku braku planu miejscowego - jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu - podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli: - nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi, albo - jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
W związku z treścią wskazanych przepisów, jak też biorąc pod uwagę fakt, że brak jest uregulowań prawnych, które odnoszą się do możliwość podziału nieruchomości, która częściowo jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a częściowo nie jest nim objęta, należało uznać, że organy winny były dokonać oceny możliwości proponowanego podziału nieruchomości, z jednej strony, na podstawie art. 93 u.g.n. , co do tej części nieruchomości, która jest objęta miejscowym planem zagospodarowania terenu, z drugiej zaś strony, na podstawie art. 94 u.g.n. , co do tej części nieruchomości, która nie jest objęta tym planem.

O niezgodności tej nie może świadczyć fakt, że plan nie obejmuje całej nieruchomości, ponieważ żaden przepis prawa nie wyłącza możliwości podziału z uwagi na tą jedynie okoliczność. Nie ma jakichkolwiek przeszkód prawnych by do części nieruchomości nieobjętej planem zagospodarowania stosować przepis art. 94 § 1 u.g.n., który stanowi, że w przypadku braku planu miejscowego - jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu - podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli: 1) nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi, albo 2) jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

[www.google.pl]



Zmieniany 1 raz/y. Ostatnio 2016-02-23 19:27 przez Harpagon.