Ładne słowa. Żyć trzeba umieć lecz przepisu na to nie stworzono. Codzienna pogoń za czymś czego się i tak nie dogoni nie ma najmniejszego sensu. Ludzie nie potrafiący normalnie spokojne porozmawiać pobyć z innym człowiekiem i mówiący "ja nie mam czasu" bo to i owto, po prostu już nie żyją. Trudno wyskoczy z pędzącego pociągu zwanego postępęm. Ja nazywam to inaczej , podstępem. Co po nas zostanie ??. Odrobina wspomnień przez znajomych parę lat i to takich na jakie sobie załużyliśmy, masa papierzysk i opracowań geodezyjnych bardziej lub mniej znaczących. Nazwisko będzie wymawiane z szacunkiem lub pogardą w zależności jak pracowaliśmy dla innych, i to przez bardzo wiele dziesiątków lat. Czasem trzeba przysiąść na miedzy rozglądnąć się dookoła, przez chwilę popatrzeć na otaczający nas krajobraz i po prostu go podziwiać. Ja tak często czynię.