Wreszcie powrót do spraw technicznych a nie wylewanie hejtu.
Tutaj w generowaniu VRS nie ma żadnego udziału nasz odbiornik, tylko kilka odbiorników na stacjach referencyjnych, z których generuje się VRS. I taki VRS jest powtarzalnie bardzo dokładnym, jesli obserwacje ze stacji referencyjnych sa odpowiednio długie (np. całodobowe). Ta dokładność jest udokumentowana technologicznie i zastosowana w amerykańskiej ASG [www.ngs.noaa.gov]
Można w skrócie powiedzieć, że serwisy RTN w ASG-EUPOS są klonem tej technologii.
I tu się zaczynają schody. Wygenerowany VRS w ASG-EUPOS nie ma żadnej informacji o swojej dokładności. To powazny błąd zespołu zakładajacego ASG-EUPOS. Na dodatek za taki VRS trzeba płacić. Na szczescie jest ten system kanadyjski, który dostarcza taką ocenę dokładności bezpłatnie dla wszystkich zainteresowanych w parę minut po wysłaniu. Kontestowanie tej oceny dokładności wynika po prostu z niewiedzy.
A nasz odbiornik, nie musi to być przecież Azus, ma za zadanie pomierzyc tylko krótki wektor od VRS do naszego punktu. To nie kilometry, tylko kilka, kilkanascie metrów. W RTN VRS chodzi za punktem. Tak jest w statyce, tak jest w pomiarach kinematycznych RTN.
Natomiast nagminnie w raportach z pomiarów kinematycznych podaje się dokładności wyznaczenia punktów wobec VRS przyjmowanego jako bezbłedny co jest nadużyciem marketingowców i wtórją temu guzikowi. Jeśli ktoś chce mierzyć te dziesieciometrowe wektory odbiornikiem dwuczęstotliwosciowym i kilkusetkanałowym to jego wybór a nie techniczna potrzeba.
Paradoksem jest też wymaganie kontroli na osnowie geodezyjnej, która jest kilkukrotnie mniej dokładna od pomiaru satelitarnego. A kontrolą powinny byc właśnie wyłacznie udokumentowane pojedyncze punkty wyznaczone statyką poprzez VRS. To sprawa przepisów, ale nie widać na horyzoncie chęci ich zmieniania.