Zgadzam się ze przyjmujemy je wg EGIB, bardziej chodzi mi o metodę. Tych brakujących granic nie mam jak obliczyć. Dysponuję jedynie analogową mapą ewidencyjną.
W srawozdaniu o standardach jest opisana metoda pomiaru kartometrycznego, ale nie jest to dla mnie do końca zrozumiałe. Oczywiście umiem sobie wpasować mapę ale nie wiem czy spełania to poniższe warunki

§ 46. 1. Geodezyjne pomiary kartometryczne wykonuje
się metodami digitalizacji punktowej lub liniowej.

2. Geodezyjny pomiar kartometryczny można zastosować
wyłącznie wtedy, gdy dokładność graficzna
map analogowych wykorzystywanych do tego pomiaru
charakteryzuje się błędem średnim położenia szczegółu
terenowego na mapie nie większym niż ± 0,3 mm
w skali mapy.


3. Geodezyjne pomiary kartometryczne związane
z pozyskaniem danych określających położenie
i kształt szczegółów terenowych I i II grupy objętych
bazami danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a i 1b
ustawy, stosuje się w przypadkach, gdy w PZGiK brak
jest danych pozyskanych w wyniku geodezyjnych pomiarów
terenowych lub fotogrametrycznych, a przepisy
wydane na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 7, 9 i 10
i ust. 1a oraz art. 26 ust. 2 ustawy dopuszczają wykonanie
takich pomiarów.
§ 47. Transformacji współrzędnych z układu
współrzędnych mapy analogowej do państwowego
systemu odniesień przestrzennych dokonuje się
w procesie digitalizacji punktowej i liniowej na podstawie
współczynników wyznaczonych metodą matematycznej
transformacji liniowo-konforemnej Helmerta
w oparciu o punkty dostosowania, z korektą
Hausbrandta.
§ 48. 1. Skanowanie map wykonuje się na skanerze
zapewniającym rozdzielczość rzeczywistą (optyczną)
400 dpi oraz dokładność skanowania 0,0002 m.
2. Uzyskane cyfrowe obrazy rastrowe map poddaje
się korekcji polegającej w szczególności na:
1) eliminacji plam, szumów pikselowych, zlewek elementów
liniowych oraz zabrudzeń tła;
2) uzyskaniu czytelności treści przybliżonej do oryginału.
§ 49. 1. Kalibrację rastrów map analogowych wykonuje
się przy wykorzystaniu co najmniej 20 punktów
dostosowania, położonych na arkuszu mapy objętym
kalibracją, rozmieszczonych równomiernie na
granicy zewnętrznej oraz wewnątrz transformowanego
obszaru, z zachowaniem dokładności transformacji
wyrażonej błędem średnim transformacji nie większym
niż:
1) 0,20 m — w przypadku mapy w skali 1:500;
2) 0,40 m — w przypadku mapy w skali 1:1000;
3) 0,80 m — w przypadku mapy w skali 1:2000;
4) 2,00 m — w przypadku mapy w skali 1:5000.
2. Punktami dostosowania mogą być jednoznacznie
identyfikowane na mapie punkty:
1) graniczne zawarte w państwowym rejestrze granic
i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych
kraju (PRG), w szczególności punkty węzłowe;
2) poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej
osnowy sytuacyjnej;
3) przecięcia siatki kwadratów pierworysów map;
4) graniczne wchodzące w skład numerycznych opisów
granic;
5) określające kontury budynków.
3. Dokładność położenia punktów dostosowania,
o których mowa w ust. 2 pkt 1, 4, 5, w państwowym
systemie odniesień przestrzennych nie może być
mniejsza niż 0,10 m względem najbliższych punktów
poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy
sytuacyjnej.
4. W przypadku gdy z PZGiK nie można pozyskać
danych dla niezbędnej liczby punktów dostosowania,
dane te należy pozyskać w wyniku geodezyjnych pomiarów
terenowych lub geodezyjnych pomiarów
fotogrametrycznych.
5. Kalibrację cyfrowego obrazu rastrowego mapy
wykonuje się w dwóch etapach:
1) I etap — wstępna kalibracja, wykonana metodą
transformacji afinicznej pierwszego stopnia z eliminacją
punktów nieidentycznych, dla których
uzyskana odchyłka wynosi Vp > 3μ;
2) II etap — ostateczna kalibracja, wykonana na podstawie
analizy zaobserwowanych w etapie I deformacji
rastra mapy analogowej, wybraną metodą
matematycznej transformacji.
6. W przypadku pozyskiwania danych metodą digitalizacji
z kilku niezależnych obszarów, opracowanych
pierwotnie w różnych układach odniesień przestrzennych,
stosuje się transformację wieloukładową.