Kiedyś trafiłem na artykół w Przeglądzie Geodezyjnym bodajrze odnośnie pomiarów ortogonalnych. Była tam bardzo dobra analiza przeprowadzona w opaerrciu o pomiary wykonanana Uniwersytecie Warszawskim Wydział Geodezji.
I tak dla terenów kat.A średni błąd na 25m domiaru był bodajże 0,25m a dla kat.D 0,47m. Piszę z pamięci i co do pierwszej wartości mam wątpliwości czy to nie było 0,12m a druga jest raczej właściwa. Chętnie bym zajżał do tego artykułu tylko że był z z lat 1970 -1985. Jężeli ktoś z kolegów dałby radę do niego dotrzeć i podzielić się wiedzą, byłbym wdzięczny. Ale wracając do dokładności określonych gnotem dopuszczającym pomiary ortogonalne jako wystarczająco dokładne to jestem tym faktem, delikatnie pisząc, zniesmaczony do obrzygliwości. Jednocześnie zabrania się wykonywania wykonywania pomiarów pośrednich wcięciami liniowymi, kombinowanymi i innymi w oparciu o dokładniej wyznaczone metodą GNNS-RTK i gdzie wynik będzie dużo lepszy od pryzmatowania. Oczywiście pomiar DNNS-RTK nie zawsze jest poprawny ale wykonanie pomiaru kontrolnego i użycie rozumu nam to wykluczy. Jest jeszcze jeden zapis w gniocie o którym należałoby pamiętać to zapis odnośnie dokładności pomiaru szczegułów I grupy że ma być lepsza niż 0,1m względem najbliżej położonych punktów poziomej osnowy geodezyjnej oraz osnowy pomiarowej. Takie a nwet lepsze dokładności dają nam metody pośrednie o których pisałem wcześniej. I tylko tego należałoby się trzymać.