§ 34. 1. Geodezyjny pomiar sytuacyjny metodą ortogonalną wykonuje się przez określenie:
1) odległości pomiędzy punktem stanowiącym początek linii pomiarowej a rzutem prostokątnym mierzonego szczegółu terenowego na tę linię;
2) odległości pomiędzy szczegółem terenowym a jego rzutem prostokątnym na linię pomiarową, zwanej dalej „rzędną”.

Czy powyższy zapis (a właściwie te następujące po nim w rozporządzeniu) mają również zastosowanie przy nazwijmy to niewinnie „liniach konstrukcyjnych”, które umieszczamy na szkicu polowym (katastralnym) ?

Najbardziej interesuje mnie zapis:

2. Linię pomiarową wyznaczają dwa dowolne punkty, z których każdy jest punktem:
1) poziomej osnowy geodezyjnej lub
2) pomiarowej osnowy sytuacyjnej, lub
3) wyznaczonym na bokach osnów, o których mowa w pkt 1 i 2.

Z którego by wynikało, że muszę punkty graniczne pomierzyć jak osnowę pomiarową

Oraz:
7. Dopuszczalne długości rzędnych i precyzję zapisu danych obserwacyjnych określa poniższa tabela.

Grupa szczegółów terenowych
Dopuszczalna długość rzędnej (w metrach)
Dopuszczalny błąd pomiaru długości rzędnej i odciętej (w metrach)

I 25 0,05
II 50 0,05
III 70 0,10

Z której to wynikało by, że rzędna dłuższa niż 25 metrów jest niedopuszczalna.

Powyższe paragrafy dotyczą pomiaru sytuacyjnego, a ja tak naprawdę chce stworzyć linie konstrukcyjne do ewentualnego odtworzenia pierwotnego położenia punktu.
Pytam ponieważ inspektor żąda usunięcia rzędnych dłuższych niż 25 metrów. Nie wspomniał o pomiarze znaków jak osnowy pomiarowej ale to mi się samo nasunęło.