Przypuszczam, ze chodzi tutaj o art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133 poz. 872). W myśl tego przepisu wszystkie grunty które zostały zajęte pod drogi publiczne i były w posiadaniu zarządców tych dróg w dniu 31.12.1998 r., te z dniem 1 stycznia 1999 r. przechodziły na własność, odpowiednio, skarbu państwa lub samorządu terytorialnego, którego dana droga była.

Za grunty przejęte należało się odszkodowanie wtedy gdy dotychczasowy właściciel złożł w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. stosowny wniosek. Po upływie tego okresu roszczenie wygasło.

Niestety, roszczenie o odszkodowanie się przedawniło, bo jak sama piszesz z wnioskiem o odszkodowanie wystąpiłaś dopiero w lipcu br. roku. Więc nie chodzi tu o żadne 10 lat lecz konkretne daty, które wcześniej podałem.

Oczywiście, że chociaż samo przejście własności nastąpiło z mocy ustawy, to jednak stwierdzenie tego faktu następuje w decyzji wojewody.
Jest to o tyle przegrana sprawa, że nie ujawnienie decyzji wojewody w księgach wieczystych nie zmienia faktu przejęcia własności. Nawet i dzisiaj, a właściwie można powiedzieć, że dopiero dzisiaj sprawy z tzw. art. 73 nasiliły się właśnie z tego powodu, że nie trzeba płacić odszkodowania.

Jedyne do czego można by się przyczepić... to skontrolować, po pierwsze - czy mam rację, że Twoja sprawa faktycznie dotyczy "art. 73".
Jeśli tak... to należałoby, sprawdzić kilka spraw, a przede wszystkim, to czy droga w dniu 31 grudnia 1998 r. formalnie posiadała status drogi publicznej. To znaczy, czy była odpowiednia uchwała rady gminy o uznaniu tej drogi za drogę publiczną.

Sąd Najwyższy w pewnej sprawie, stwierdził między innymi...

Cytat:

Okoliczności, że nieruchomość w dniu 31 grudnia 1998 r. i wcześniej była we władaniu Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, że w planach zagospodarowania przestrzennego przeznaczona została na drogę, że wedle ewidencji gruntów faktycznie wykorzystywana jest jako droga, nie wystarczają do nabycia własności przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego na mocy art. 73 ust. 1 wymienionej wyżej ustawy, jeżeli nieruchomość nie jest zajęta pod drogę publiczną.
O tym jakie drogi są drogami publicznymi rozstrzygają przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 1985 r. Nr 14 poz. 60 ze zm.). Stosownie do art. 1 i 2 tej ustawy drogami publicznymi są drogi krajowe, wojewódzkie, powiatowe i gminne. Zgodnie z art. 2a ustawy, drogi krajowe stanowią własność Skarbu Państwa, a drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.
Skarb Państwa nabyłby własność przedmiotowej działki na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r., gdyby działka ta zajęta była pod drogę krajową. Jednakże przepis art. 5 ust. 2 ustawy o drogach stanowi, że zaliczenie do kategorii dróg krajowych następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów. Nic nie wskazuje na to, żeby odpowiednie rozporządzenie zostało wydane w odniesieniu do drogi przebiegającej przez działkę, której sprawa dotyczy.

Analogicznie jest z drogą gminną... dlatego gdyby dowieść, że w stosunku do drogi w dniu 31 grudnia 1998 r. brak było odpowiedniej uchwały rady gminy o nadaniu statusu drogi publicznej, to wtedy decyzja wojewody nadawałaby się do wzruszenia, np. przez stwierdzenie nieważności.
Wtedy "władca gminy" interesujące nas pasy gruntu musiałby nabyć lub też zwrócić posiadanie.

Gdyby jednak decyzja wojewody była ok, to mimo "przespania" terminu na złożenie wniosku o odszkodowanie, to pozostaje jeszcze roszczenie o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości do dnia 31 grudnia 1998 r. Pamiętam, że są odpowiednie wyroki SN w sprawach o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z gruntów zajętych pod drogi. Myślę, że każdy radca prawny czy adwokat z taką sprawą sobie by poradził.

Pozdrawiam