A co na to mówi nasz Główny?


Zasadniczym problemem, jaki pojawił się po wejściu w życie ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. stanowi treść § 6 tego rozporządzenia
w kontekście art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, art. 26 i 27 ustawy z dnia
6 lipca 1982r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz.1361 z późn. zm.) oraz przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.
Z ww. przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego oraz ustawy o księgach wieczystych i hipotece wynika, że jedynym źródłem danych o granicach nieruchomości powinna być ewidencja gruntów i budynków.


Księgi wieczyste oraz zbiory ksiąg wieczystych, a także inne dokumenty określające stan prawny nieruchomości, takie jak akty notarialne, orzeczenia sądowe i decyzje administracyjne nie zawierają danych określających położenie punktów granicznych.


Mając na uwadze powyższe uwarunkowania prawne należy przyjąć, że sporządzenie protokołu przyjęcia granic nieruchomości, o którym mowa w art. 97 ust. 1a pkt 5 ustawy
o gospodarce nieruchomościami oraz w § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości (Dz. U. Nr 268, poz. 2663) nie wyklucza, przy opracowywaniu projektu podziału nieruchomości, konieczności wykonania w niektórych przypadkach dodatkowych czynności na podstawie przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego, np. w trybie art. 39 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne lub § 37-39 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów
i budynków. W uzasadnionych przypadkach, na wniosek zainteresowanych, dane dotyczące położenia punktów granicznych mogą być pozyskiwane po przeprowadzeniu postępowania rozgraniczeniowego.