Cytat:

Polski rząd (poprzedni) najpierw podpisał “Umowę między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki w sprawie poprawy wypełniania międzynarodowych obowiązków podatkowych oraz wdrożenia ustawodawstwa FATCA” (w dniu 7 października 2014 r.), a następnie wprowadził w życie polską ustawę umożliwiającą wykonanie postanowień umowy międzynarodowej (weszła ona w życie 1 grudnia 2015 r.).
Na mocy tej ustawy polskie instytucje finansowe zobowiązane są zebrać od posiadaczy rachunków bankowych oraz inwestycyjnych oświadczeń o tym, czy są oni podatnikami amerykańskimi – albo inaczej mówiąc oświadczeń FATCA. Wszyscy, którzy muszą złożyć takie oświadczenie, powinni otrzymać już z instytucji finansowej zawiadomienie o tym fakcie. Banki, TFI itd. w myśl ustawy zobowiązane były zażądać tego od nas najpóźniej do 1 września br. Niektóre z nich wysłały pisma tradycyjną pocztą, inne informowały o tym po zalogowaniu do systemu bankowego, a jeszcze inne dzwonią do klientów informując o skutkach ewentualnego zaniechania w złożeniu oświadczenia.

Cytat:

Jest jeszcze jeden haczyk w całej tej procedurze. Nawet składając oświadczenie FATCA nie możemy czuć się do końca bezpieczni. O ile w przypadku większości oświadczeń składanych bankom jesteśmy zazwyczaj tylko pouczani o odpowiedzialności karnej, to oświadczenie FATCA zawiera klauzulę “Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia” – rodzącą znacznie poważniejsze konsekwencje.
Standardowo odpowiedzialność karna za złożenie nieprawdziwego oświadczenia grozi nam tylko w przypadku, jeśli świadomie oświadczamy nieprawdę lub zatajamy prawdę (kluczowe jest tu słowo “świadomie&#8221. Niestety ustawodawca w przypadku oświadczeń FATCA narzucił nam odpowiedzialność karną bez względu na to, czy pomyłka w oświadczeniu była świadoma czy nieświadoma. Szczerze mówiąc nie rozumiem intencji stojącej za taką opresyjnością polskiego ustawodawcy w stosunku do polskich obywateli.