Cytując przepisy standardów mamy:
>§ 5. 1. Geodezyjne pomiary sytuacyjne i wysokościowe wykonuje się w nawiązaniu do punktów poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej.<

Nawiązanie do punktów poziomej i wysokościowej osnowy geodezyjnej może być jednostronne (ciąg wiszący) lub dwustronne.

>§ 9. 1. Do wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych z wykorzystaniem technik sateli-tarnych GNSS wykorzystuje się system stacji referencyjnych ASG-EUPOS.
2. Dopuszcza się wykorzystanie innych systemów stacji referencyjnych, jeżeli dane określające położenie tych stacji włączone zostały do zasobu, a serwisy tych systemów zapewniają osiągnięcie dokładności określenia położenia szczegółów terenowych, o której mowa w § 16.
3. Przynajmniej raz dziennie, przed rozpoczęciem pomiarów z wykorzystaniem kinematycznych technik satelitarnych GNSS, należy sprawdzić poprawność działania sprzętu i otrzymywanych danych korekcyjnych w oparciu o pomiar kon-trolny na punkcie o znanych współrzędnych.
4. Do pomiaru kontrolnego można wykorzystać punkt osnowy geodezyjnej, punkt osnowy pomiarowej lub jedno-znacznie zidentyfikowany punkt szczegółu terenowego I grupy w odległości nie większej niż 7 km od punktów będących przedmiotem pomiaru.
5. Wyniki pomiaru kontrolnego muszą spełniać warunki: dx &#8804; 0,12 m i dy &#8804; 0,12 m oraz dh &#8804; 0,09 m, jeżeli punkt kontrolny posiada określoną wysokość.
6. W przypadku wystąpienia odchyłek przekraczających wartości określone w ust. 5, w celu sprawdzenia spójności państwowego systemu odniesień przestrzennych realizowanego przez sieć stacji referencyjnych z układem współrzędnych realizowanym przez punkty osnowy geodezyjnej, wykonuje się pomiar kontrolny na co najmniej dwóch punktach osnowy geodezyjnej.
7. Jeżeli wyniki pomiaru kontrolnego, na co najmniej dwóch punktach osnowy geodezyjnej, wykazują systematyczne odchyłki pomiędzy współrzędnymi, wykonuje się odpowiednią transformację współrzędnych pomierzonych punktów do układu realizowanego przez osnowę geodezyjną, a informację o wykonanej transformacji umieszcza się w sprawozdaniu technicznym.<

Reasumując zapis § 9.3 i § 9.4 wskazuje na konieczność sprawdzenia poprawności działania sprzętu i otrzymywanych danych korekcyjnych.
Kiedy jest spełniony warunek sprawdzenia sprzętu i pomiaru kontrolnego?
Ano wtedy, kiedy w sprawozdaniu technicznym wchodzącym w skład operatu technicznego umieścimy w punkcie "7. Opis przebiegu i rezultatów wykonanych prac geodezyjnych lub kartograficznych." informacje w jakiej sieci wykonujemy pomiar np. ASG-EUPOS, VRS wraz z informacją czy to był pomiar RTK (z wykorzystaniem poprawek do jednej stacji referencyjnej), czy RTN (stacja wirtualna gdzie poprawki były generowane z trzech stacji referencyjnych).
Te informacje pozwolą weryfikującemu ustalić, że osnowa pozioma i wysokościowa (stacje referencyjne zostały przyjęte do zasobu a pomiar spełnia wymagania dokładnościowe.
W innym przypadku nie ma żadnych gwarancji wykonania pomiarów z wymaganą dokładnością. Dzisiaj techniki satelitarne umożliwiają pomiar i uzyskanie poprawek do określenia położenia punktów sytuacyjnych w sieciach globalnych w ciągu 1 minuty z dokładnością 0,05m bez potrzeby korzystania z sieci założonych w Polsce, tylko dane tak pozyskane nie mogą być przyjęte do zasobu gdyż osnowa z tych sieci nie była przyjęta do zasobu.
W przypadku pomiaru (2 odbiorniki ), jeden baza drugi rover muszą wykorzystywać osnowę 3 klasy lub wyższej przyjętą do zasobu. Takie rozwiązanie też musi być opisane w punkcie 7 sprawozdania technicznego.
I jeszcze jedno:
szczegół I grupy dokładnościowej (pomiar kontrolny) spełni wymagania standardów i weryfikatorowi nic do tego kiedy informacje o których napisałem znajdą się w pkt 7 sprawozdania. Także bnie należy zapominać, że wszystkie pomiary na punktach kontrolnych powinny znaleźć się w wykazie współrzędnych szczegółów sytuacyjnych gdyż punkty osnowy są także szczegółami sytuacyjnymi I GRUPY. Brak tych punktów w wykazie może być powodem negatywnego protokołu weryfikacji.
Verbatim