Najlepiej wyszukać punkt pomocniczy C (taki niby wcięty na A i B moze być całkiem daleko od prostej AB ) pomiędzy początkiem A i końcem B projektowanego ciągu, z wizurami na A i B. I tylko za pośrednictwem jednego punktu pomocniczego wyznaczyć lokalne wsp. punktu B. Punkt A dostaje wsp. 100 100 ; punkt C dostaje wsp. 100 100+bokAB, punkt B jest liczymy jako bagnet z bazy AC. Jeśli nie dałoby się jednym pomocniczym to można ewentualnie dwoma (im mniej tym lepiej w ciągach wiszących). I dopiero mając takie "nieco lepsze" wsp. B można zabrać się do wyznaczania, pomiaru i wyrównania właściwego poligonu AB realizacyjnego, odpowiednio gęstego, uwzględniajacego kształtem cel zadania i topografię terenu (obserwacje przybliżone wyrównania np. z ciągu wliczeniowego proponuję). Mając taki poligon realizacyjny można już wyznaczać co się chce (w układzie lokalnym "AB"). Nie jest to może metoda idealna ale pozwala na większą precyzję wyznaczenia punktów na prostej AB niż tylko zwykły ciąg wiszący jako osnowa realizacyjna (w trudnym terenie. Warunek: należy dysponować maszyną bijacą na 2 km do pomiaru z punktu C na punkty A i B.



Zmieniany 4 raz/y. Ostatnio 2008-01-21 21:39 przez Thomatis7.