Każdy teodolit mierzy kierunki z których wilicza się kąty. Mając określoną bazę np. 2m, 4m możemy pomierzyć i obliczyć kąt paralaktyczny w literaturze oznaczany epsilon. Mając bazę i kąt, łatwo wiliczymy odległość. Każdy z teodolitów wyposażony jest w krzyż nitek. Stała mnożenia dla różnicy odczytów pomiędzy kreską górną środkową i środkową dolną wynosi 200. Stała mnożenia między górną i dolną wynosi 100.
Stawiając łątę np. niwelacyjną i rejestrujemy w dzienniku odczyt kreski górnej np. 3245 i dolnej 0876. Róznica odczytów w (m) wynosi 2,369. Pomnożenie tej wartości przez stałą 100 daje odległość prybliżoną 236,9m (teren w miarę poziomy). Odczyt nitki środkowej można kontrolować (3245+0876)/2= 2060,5. Załóżmy, że odczytany 2060.
Wtedy różnica górna minus środkowa 3245-2060= 1,186m*200= 237m
Można także dokonać pomaru kątów pionowych i kątów poziomych do trzech punktów o znanych współrzędnych i rozwiązać przestrzenne wcięcie wstecz. Wzory można znależć w podręcznikach z geodezji do szkoły średniej. Idąc tym tropem poprzez pomiar kątów poziomych i pionowych z dwóch punktów o znanych współrzędnych poprzez odpowiednie algorytmy możemy uzyskać odległości zredukowane i przewyższenie do punktu niedostępnego.
To chyba wszystko co można zrobić teodelotem.
Verbatim