A może zrobić jeszcze inaczej
Pozwolę sobie zacytować fragment opracowania dotyczącego "OBLICZENIE SIECI GPS W PROGRAMACH GEONET"

"Często mamy do czynienia z sytuacją, gdy sieć GPS jest klasy wyższej (np. II) niż sieć złożona z obserwacji klasycznych (np. klasy III). Wtedy, zgodnie z przepisami technicznymi, sieć klasy wyższej, wyrównujemy niezależnie (np. metodą A). Staje
się ona oparciem dla sieci klasy niższej, a więc wyrównywanej przy założeniu stałości punktów nawiązania. Natomiast, jeśli wszystkie obserwacje odnoszą się do jednej i tej samej klasy sieci (np. klasy III), wówczas – jak już wspomnieliśmy – zastosujemy formalnie opisaną dalej metodę B. Możemy jednak rozważyć przy tej okazji uproszczone postępowanie dwuetapowe polegające na tym, że samą podsieć GPS wyrównuje się najpierw tak jak sieć klasy wyższej, transformując ją do układu odwzorowawczego. Następnie wyrównuje się podsieć z obserwacjami klasycznymi włączając do niej wyznaczone uprzednio w podsieci GPS punkty, ale nie jako stałe, lecz z określoną błędnością nawiązania. W ten sposób realizuje się niejako postulat wyrównania jednoczesnego (punkty podsieci GPS podlegają powtórnemu wyznaczeniu – korekcji współrzędnych). Jakkolwiek postępowanie takie ma charakter uproszczony, to w wielu sytuacjach praktycznych jest w pełni uzasadnione, zważywszy, że zachodzi istotna różnica dokładności względnych obu rodzajów pomiarów (długie wektory GPS i krótkie boki sieci klasycznej przy porównywalnym błędzie bezwzględnym pomiaru). Efekt uproszczenia może być więc zaniedbywalny w stosunku do relacji jakościowych. Nie bez znaczenia jest przy tym znaczący efekt niezawodności układu."

Czyli gdybym zrobił kalibrację (wpasowanie) "Układu 2000" na "Układ 2000" - aby wprowadzić do terenu objętego opracowaniem "błędność" osnów, następnie wykonałbym pomiar RTK węzłów (powiedzmy po minucie na punkcie) i wyniki włączyłbym do sieci jako ruchome punkty nawiązania i dalej wyrównać jak w tekście powyżej?