Od wielu lat pracuję na katastrze niemieckim ale nie doszedłem jaka była zasada numeracji działek. Szkoda, że można załączyć plik tylko 300kb więc załączę tylko fragment. Wygląda na to, że użytki miały swoje numery i tak np. działka 126 zawiera w sobie użytek 125. Po podziałach powstawały działki z oznaczeniami ułamkowymi przy czym w mianowniku jest numer pierwotny a w liczniku prawdopodobnie następny wolny numer w..... obrębie ?? (np. dz.132 czy 129 ). Ze szkiców wynika, że pierwotne pomiary miały miejsce w 1846r. Odszukałem stabilizację punktów oznaczonych prze ze mnie numerami 1 i 2. Stabilizacja to duża kupa kamieni a podziemnie żużel piecowy prawdopodobnie pochodzący od kowala (dość ciężkie kawałki) oraz kawałek cegły. Z podobną stabilizacją spotkałem się w innym rejonie z pomiaru wykonanego w 1865r. i były tam dodatkowo fragmenty szkła oraz zastawy stołowej (oczywiście potłuczone ale na pewno nie specjalnie). Butelek nie stosowano z powodów oczywistych - cena. Rurki drenarskie zaczęto stosować gdzieś po 1900r. Nie dawno odszukiwałem stabilizację
z około 1917r (o ile mnie pamięć nie myli a możliwe, że pierwotny pomiar był dużo starszy) i były tam naziemnie dość duże płaskie kamienie polne ustawione na sztorc i mały kawałek cegły pod nimi.
Naprawdę podziwiam to jak potrafiono założyć ewidencję i wykonać pomiary w tamtych czasach. Tylko raz spotkałem błąd 1 metra ale na punkcie pośrednim. Wykonywałem przeliczenia osnów na podstawie wspólnych punktów triangulacyjnych (większość z nich została adoptowana po II wojnie światowej tylko zmieniono numerację i współrzędne - Polacy nie wnieśli wiele nowego - a na przeglądówkach mają oznaczenia np. 25/N, 50/N oraz 100/N). Błąd określenia współrzędnych wynosi ok. 0,2m co potwierdzają moi koledzy po fachu.