Bergamon, pal licho LPIS.
Ale dlaczego przyjęto, że dane z LPIS to mapa ewidencyjna?
Dlaczego w ośrodkach dokumentacji nie można dostać operatu z wektoryzacji map, dlaczego w ogóle nie ma numeru KERG operatu ze zmiany nośnika informacji z foliowych matryc na mapę numeryczną?
Dlaczego powiatowi super fachowcy zasilili tymi danymi numeryczne mapy zasadnicze, drukowane w skali 1:500, choć digitalizowane mapy były zwykle w skali 1:5000?
Dlaczego przetworzenie map analogowych nie jest traktowane jako modernizacja ewidencji gruntów i budynków a "gazele biznesu", nasze najlepsze z najlepszych i największe firmy z wieloletnimi tradycjami z okresu PRL-u, co zainkasowały żywą gotówkę za te wektoryzację, nie poniosą teraz prawdopodobnie żadnej odpowiedzialności za swoje produkty a kara zostanie zapłacona prawdopodobnie z budżetu państwowego, nie tych firm?
Bo tak napisano w 2001r. rozporządzenie o ewidencji, zresztą równocześnie z ferelnym rozporządzeniem o podziałach. Bo zmiana nośnika to nie modernizacja. Bo w obu przypadkach wymyślono, że wszczęcie procedury modernizacji ewidencji (lub podziału) nie wszczyna automatycznie rozgraniczenia, tylko utworzono jakieś nowotwory w postaci ustalenia granic do celów egib albo przyjęcia granic do podziału.
Po kilkunastu latach tej nowotworowej choroby wrzód powoli zaczyna pękać, widać już gołym okiem zmiany chorobowe, choć starości dalej udają głupich i nie umieszczają na mapach informacji, ze prezentowane dane ewidencyjne wciąż i stale, mimo nakładów na geodezję i liczne etaty, nowe biurowce, komputery - nie spełniają standardów ani wymogów.
Już lepiej było odrysować nowe ortofotomapy, zamiast wektoryzować mapy odrysowane ręcznie ze starych fotomap. Jeszcze przyjmując absurdalne dla współczesnych ortofotomap dokłądności do 3m.
Ale wolano zachować pozory istnienia wartościowych zasobów i danych PZGiK, czule nadzorowanych przez system inspektorów szczebla powiatowego, wojewódzkiego i krajowego.
Pozory jednak zazwyczaj mylą.