> W Polsce odkąd pamiętam używamy układów
> odwzorowania i zawsze panowała przy obsługach
> budów budynków zasada, że osnowa państwowa służy
> tylko do wstępnego wpasowania obiektu w granice
> działek i do pomiaru powykonawczego obrysów
> budynków, natomiast przy tyczeniu osi
> konstrukcyjnych pracuje się w układzie lokalnym
> obiektu, bez redukcji odwzorowania (w starym
> układzie to było chyba nawet do +/-20cm na 1km i
> było zmienne, zależnie od lokalizacji).


Ot, takie skoczybruzdów bajki o żelaznym wilku...

Prawda jest taka, że tolerancje realizacji obiektów są ZAWSZE o wiele większe od redukcji układów.
A jeśli się już zdarzy, że są mniejsze - to dotyczą one selektywnych wartości wymiarowych, a więc wchodzi tu zupełnie inna metodologia pomiaru.
Jeszcze nie widziałem budowlańca rozpaczającego, że mu geodeta wytyczył most o półtora centymetra za krótki, za to wielokrotnie widziałem mocno spoconego "geodetę-branżystę", który - co nieuniknione - w końcu popi*przył te swoje "układy na wszelkie ewentualności", plączącego się w tłumaczeniach, że to, co się nie zeszło, to w sumie jest bez znaczenia...

Ale te bajki spoczywają na twardym ziarnie prawdy - bo mowa tu o matematycznych zniekształceniach układu, natomiast samą jego fizyczną realizację, czyli "usystematyzowany zbiór punktów geodezyjnych", można z reguły o kant d**y rozbić...