jm Napisał(a):
-------------------------------------------------------
> nil20 Napisał(a):
> --------------------------------------------------
> -----
> > Ale nie jest odporne na błędy, jeśli to
> faktycznie
> > blisko 200g.
>
> Otóż jest dokładnie odwrotnie.
> Akurat najdokładniejsze jest przy 200, wtedy
> wstęgi wahań przecinają się dokładnie pod kątem
> prostym.
> A dokładność wyznaczenia takiego wcięcia maleje
> wraz z oddalaniem się od odcinka prostej łączącej
> dwa punkty bazowe oraz w przypadku pomiaru
> odległości do dalszego punktu bazowego. Różne
> przypadki konfiguracji można łatwo zbadać
> wizualnie posługując się wstęgami wahań.


Wstęgi wstęgami, ale to mniej więcej tak, jak z bezbłędnością bagnetu. Jak jest dobrze, to jest dobrze.
Ale konstrukcja nie jest odporna na błędy grube i możemy się o tym nie dowiedzieć.
Polecam taki przykład, stanowisko na prostej 300m, kierunki do nawiązań np. 170m i 130m. Zdażyła nam się zamiana celów, punkt wyjdzie na prostej, ale w innym miejscu. Gdyby to było wcięcie poza prostą, od razu przy tyczeniu widzielibyśmy, że jesteśmy nie po tej stronie, co trzeba a tutaj tylko wedrujemy po prostej z bardzo małą wstęgo błędów. To ja wole mieć trochę większe wstęgi, ale pewniejsze.
A teraz proszę zamiast 200g wstawić sobie np. 201g - błąd gruby albo ktoś nam przestawił palik na budowie i się nie przyznał. No, już daleko schodzimy z naszej wstęgi, mimo, że wydaje się wciąż mała, jak pokazuje mp.
Oczywiście, w poligonizacji ciągi powinny być w miarę możliwości prostoliniowe, a to właśnie ze względu na to, że pomiar kątów był dużo dokładniejszy od odległości taśmą i to nam pozwalało osiągać dobry wynik.
Teoretycznie, bo skoro było tak dobrze, to czemu jest tak że z adaptowaniem starych ciągów przy modernizacji ewidencji? Bo właśnie są pozamieniane cele w dziennikach, ponaciągane pomiary, bo coś nie wychodziło, tylko nie było wiadomo, gdzie i co.

> > Wtedy niestety mała dokładność pomiaru
> odległości
> > (tyczka z ręki, słabo zrektyfikowana libelka)
> > generuje sporą rozbieżność.
>
> Nie tak znów sporą, bo najwyżej taką jak
> dokładność pomiaru tej odległości.

Zgadza się, jednak przy tyczeniu osi na 5mm o takie rzeczy walczymy.


> W pobliżu środka
> > możemy nawet nie zauważyć, że pomyliliśmy np.
> > kolejność nawiązań.
> > Nawet najdokładniej zmierzona odległość nie
> > zapewni sukcesu, jeśli osnowa jest słaba, jest
> > duża różnica pomiędzy odległością ze
> współrzędnych
> > a pomierzoną (a tak bywało zwłaszcza w układzie
> 65
> > po wyrówaniu, podczas gdy wcięcie robiliśmy
> > mierząc odległości bez redukcji odwzorwania).
> > Znam też fatalne skutki wcięcia prawie na
> prostej
> > na poligony, z których jeden okazał się
> > nieznacznie przesunięty.
> Ale takie zarzuty na równi można postawić
> wszystkim innym rodzajom wcięć (bez elementów
> kontrolnych, nadliczbowych)
>

Dwie odległości i kąt to jest obserwacja nadliczbowa.
W takim samym przykładzie, ale dalej od prostej, wpisz sobie np. odległość 170m i kat ok. 110g. Zmień tym razem kat o 1g i zobaczysz, że mp od razu wariuje, zamień cele a dowiesz się, że jesteś po drugiej stronie budowy.
O taka kontrole mi chodzi.

> > Ogólnie tak, ale na osnowie realizacyjnej,
> gdzie
> > celujemy dokładnie "na gwoździe" i minilustra a
> > osnowa jest pewna.
> > Jednak standardowe lustra mają dokładność
> > centrowania od 2 do 5mm, do tego libela i błąd
> > ustawienia nad punktem - wyżej tyłka nie
> > podskoczysz, łatwo policzyć, jaki rozrzut może
> to
> > dać, jeśli wcinamy się tylko na dwa punkty,
> stojąc
> > na prostej.
>
> No właśnie, jaki rozrzut może to dać? to nawet nie
> trzeba nic liczyć, rozrzut będzie właśnie te 2-5
> mm.

Chyba, że błąd będzie gruby, osnowa przesunięta (stałe rzeczy na budowie)

> A znasz może jakieś lepsze wcięcie do wyznaczenia
> z lepszą dokładnością z tych dwu punktów trzeciego
> na prostej? to bardzo proszę o wskazanie.


Ja robię wcięcie lokalne na linię, stojąc na offsecie, zresztą zwykle w osi nie da się stanąć albo nic nie widać, bo słupy zasłaniają. Ale najchętniej korzystam z wcięć na osnowę realizacyjnną, o ile to możliwe ścienną (tarczki lub lustra) i o ile to możliwe z wcięciem na min. 4 punkty (mój instrument od drugiego punkty dynamicznie podaje po każdym kolejnym pomiarze mp, mh i odchyłki katowe i liniowe).
> wcięcia, bo o tym tu mowa.


> > Oczywiście wiatrołap można pomierzyć byleczym i
> > byle jak, a do niedawna to i po bieżącej po
> > ścianie.
>
> I to było w sumie najdokładniejsze, jeżeli już o
> dokładnościach mówimy.

Niestety, teraz równe ściany trzeba wyrównać łącznie z RTN i pomiarami klasycznymi, w tym ortogonalnymi po ścianach. I wychodzą trapezy z prostych budynków, albo trzeba wprowadzać do wyrównania ciąg poligonowy po obrysie budynku, z kątami 100g przyjętymi jako bezbłędne i czołówkami, wtedy może się nie rozjedzie. W imię Ewidencji i baz Bedot, one są najważniejsze.