Burmistrz ma moim zdaniem rację.
Idąc za ciosem, proponuję, abyśmy przy wyznaczeniu granicy pasa drogowego, zatwierdzonego decyzją ZRID, rozstrzygali wszystkie spory sąsiedzkie między sąsiadami, z którymi graniczy droga.
Te ich kłótnie nie mają żadnego znaczenia dla budowanej drogi, granice dochodzące mogą sobie dowolnie pływać po linii rozgraniczającej.
Co innego kwestie odszkodowań, niemniej jednak to też nie zmienia faktu, że drogi ani nie poszerzymy, ani nie zwęzimy z uwagi na kłótnie sąsiedzkie.
Analogicznie tutaj, ustalenie granicy między Ale B nie rozstrzyga o granicy między AB i C oraz AB i D. Ale właściciele C i D mogą sobie wystąpić z własnym wnioskiem o rozgraniczenie, np. D może sobie wystąpić o rozgraniczenie z A i/lub B, ale już raczej nie z C. Po co ich wciskać do jednego postępowania, skoro nawet ze sobą nie graniczą, oddziela ich działka A?

Jesteśmy niewolnikami topologii i węzłów, stajemy się informatykami, zamiast geodetami, sami już przestajemy widzieć granice, za to widzimy jakieś wyimaginowane zmiany powierzchni i konfiguracji granic mapy numerycznej.