Wygląda na to, że numeryczna mapa stała się generatorem problemów i spraw sadowych.
Nie było tych problemów, gdy np. robiło się pomiar syt-wys pod wodciąg czy kanalizację w czasach map analogowych (zasadniczej brak zupełny albo w skali 1:1000, ewidencyjna 1:5000).
Mierzyło się płoty i miedze, czyli granice spokojnego użytkowania. Pomiędzy wpisywało się numer działki z mniej więcej wpasowanej mapy ewidencyjnej.
Projektant wrysowywał projekt i podawał miary od szczegółów sytuacyjnych lub współrzędne załamań trasy.
Niczego się nie ustalało, wystarczyły uprawnienia 1, czysta, techniczna robota.
A teraz wprowadzono nowoczesność ale w sposób tak żałosny, że lepiej było nic nie robić.
Tyle pieniędzy zmarnowanych, tyle konferencji, debat, szkoleń.
A w mojej okolicy dalej najlepiej robi się roboty tam, gdzie przed wojną Prusacy zakopali kamienie granitowe we wszystkich punktach granicznych.
Było za te pieniądze zrobić parę obrębów w ten sposób, byłby większy pożytek.
Gdy mi to ponad 20 lat temu mówił pewien geodeta, szykujący się do emerytury, to się z niego śmialiśmy, że leśny dziadek nowoczesności nie ogarnia.
Miał racje niestety.