Z tego wynika, że mapa wywiadu, czyli kopia mapy zasadniczej lub ewidencyjnej, wbrew swej pierwotnej istocie, nie może powstać przed pomiarem, jak napisano w rozporządzeniu i jak robiono to zawsze. Musi być uzupełniona, a w praktyce zrobiona po pomiarach.
Dopiero po pomiarach kontrolnych oraz nowych wiemy, które znaki, jakie obiekty należy uznać np. za przesunięte oraz gdzie dokładnie wrysować obiekty nowe.
Do jej wykonania niezbędne są dane z PZGIK, a na pewno zbiór danych EGB dotyczący punktów. Zaraz okaże się, że także operaty archiwalne i uprawnienia co najmniej 1,2 a może i 3 do dokonania przeglądu stanu znaków osnowy szczegółowej.
Bo w efekcie należy uznać że mapa wywiadu stanowi rezultat wykonania i przetwarzania pomiarów, albo stanowi zbiór danych, skoro ma być przekazywana do zasobu. Jako co: szkic polowy, a może dziennik obserwacyjny? A może mapa wynikowa? A może jako inny dokument, pozyskany przez wykonawcę? Spis dokumentów operatu nie sugeruje żadnego miejsca, gdzie można to wsadzić. I dobrze, bo to dokument roboczy, mający nam ułatwić planowanie pomiarów.

Natomiast twierdzenie, że standardy zwalniają nas z procedury rozgraniczenia... no cóż, z procedury rozgraniczenia zwalnia nas równie super napisane rozporządzenie o EGB, które pozwala nam ustalać granice bez rozgraniczenia w ogóle a mapę wywiadu i całe ustalenie można zrobić z samolotu.