Kiedyś tyczyliśmy jeszcze karkołomną metodą, a mianowicie: Wytyczenie biegunowo 4 palików, stanowiących punkty przecięcia osi zewnętrznych. Później stawanie teodeolitem na kolejnych punktach i wyznaczenie osi na ławicach. Następnie rozmierzanie ruletką osi pośrednich, pod warunkiem że ławice nabite prawie idealnie równolegle do osi.

Teraz jeżeli mamy możliwość ustawienia się na graniczniku który należy do linii granicy, do której zwymiarowany jest budynek i jest do niej równoległy, ustawiamy się dalmierzem, nawiązanie na kolejny granicznik i z jednego stanowiska tyczymy wszystkie gwoździe minilustrem metodą rzędnych i odciętych. Jeżeli nie ma możliwości, to przedtem wyznaczamy przecięcia osi głównych tak jak w metodzie pierwszej. Ta metoda pozwoliła nam skrócić czas wytyczenia budynku o połowę. A co do dokładności, to "żyletka". Na pierwszych budynkach sprawdzaliśmy czołówki, kąty i przekątne i wszystko pasowało super, do pół grubości gwoździa. Teraz kontrolą jest tylko sprawdzenie czołówek między gwoździami i odległości skrajnych osi do wszystkich granic.

Ta metoda pozwala, że ławice mogą być nabite wokół wykopu bez zachowania równoległości do osi. Powoduje to często telefonu od budowlańca, że się coś nie zgadza, a to dlatego że budowlaniec zmierzył kontrolnie odległości między gwoździami, a nie między osiami prostopadle (po rozciągnięciu sznurka).

Pozdrawiam.