Ustawa prawo geodezyjne i kartograficzne tworzy państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, w którego skład wchodzą między innymi materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych wykonanych przez wykonawców prac. Do przekazywania tych materiałów na rzecz państwowego zasobu zobowiązuje wykonawców art. 12 wyżej wymienionej ustawy. Jednocześnie ustawa daje, w art. 40 ust. 5, pkt1, lit. b ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej delegację do ustalenia w drodze rozporządzenia wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego, które to czynności obejmują między innymi przyjmowanie do zasobu materiałów powstałych w wyniku wykonania prac geodezyjnych i kartograficznych.
Materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych stanowią własność podmiotów, które je wytworzyły angażując do tego celu swoją pracę i środki finansowe. Ustawowe odbieranie prawa własności jest niczym innym jak wywłaszczeniem. Kwestie wywłaszczenia reguluje art. 21 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej który mówi:
Art. 21.
1.Rzeczpospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia.
2.Wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem.

Wywłaszczenie dopuszczalne jest przy jednoczesnym spełnieniu dwu warunków. Istnienia celu publicznego, na którego cel jest dokonywane i za słusznym odszkodowaniem. Orzecznictwo sądów w tych sprawach jest jednoznaczne. Nie każdy obowiązek ustawowy nałożony na organy administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego jest zarazem celem publicznym. Tylko niektóre z nich zostały jednoznacznie wskazane przez ustawodawcę, jako cele publiczne niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania państwa i realizacji jego zadań. Dlatego też nie można utożsamiać potocznego rozumienia celu publicznego z jego definicją ustawową. Określenie celu publicznego nie zależy przy tym od subiektywnego przekonania danego podmiotu organu administracyjnego, lecz ma charakter obiektywny i jest zdefiniowany przez ustawę. Również powszechne przekonanie o użyteczności danego przedsięwzięcia dla ogółu społeczeństwa nie decyduje o uznaniu go za cel publiczny, gdyż w każdym przypadku cel publiczny musi wynikać z treści ustawy.
W chwili obecnej prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego nie jest określone w ustawie jako zadanie celu publicznego i w związku z tym wywłaszczanie wykonawców prac geodezyjnych z materiałów, które tworzą wykonując swoje prace jest niezgodne z Konstytucją.
Drugą sprawą jest kwestia słusznego odszkodowania. Nie dość, że ustawa nie przewiduje żadnego odszkodowania to przepisy wykonawcze do niej obciążają podmioty wywłaszczane obowiązkiem uiszczania opłat, których istota sprowadza się do daniny publicznej na rzecz prowadzenia zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Niezależnie od wcześniejszych ustaleń, należy wskazać, że zasady wprowadzania takich opłat reguluje art. 217 Konstytucji.
Art. 217.
Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

W analizowanym przypadku opłaty wprowadzone są w drodze rozporządzenia, co stanowi kolejne pogwałcenie porządku prawnego Rzeczpospolitej Polskiej.

Gdyby ktoś dobrnął do tego miejsca mojego postu i miałby ochotę wskazać mi błędy w rozumowaniu to byłbym wdzięczny.

Pozdrawiam
Radosław Smyk