A tutaj mamy do analizy kolejny wyrok: III SA/Lu 539/10 - Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2011-02-22 [orzeczenia.nsa.gov.pl]

Cytat:

Przede wszystkim zauważyć należy, że zarówno z postanowienia z dnia 8 października 1998 r. o wszczęciu postępowania rozgraniczeniowego, jak i z decyzji ostatecznej Wójta Gminy W. z dnia 7 grudnia 1998 r. znak: [...] wynika, że rozgraniczeniem objęte zostały jedynie nieruchomości oznaczone jako działki nr x i y. Ustalenie granicy w wyniku zakończenia postępowania rozgraniczeniowego nie dotyczy zatem działki nr b, stanowiącej własność Gminy W.. Błędny jest pogląd skarżącego, że ustalenie granicy między działkami nr x i y w punkcie, w którym działki te stykają się z drogą gminną stanowiącą działkę nr b oznacza dokonanie rozgraniczenia także z działką nr b. Okoliczność, że działki nr x i y mają jeden wspólny punkt z działką nr b, stanowiącą własność Gminy W. i punkt ten został ustalony w toku postępowania rozgraniczeniowego nie daje podstaw do twierdzenia, że tym samym dokonano rozgraniczenia również z działką nr b. Rozgraniczenie polega na ustaleniu przebiegu granicy, a więc wskazaniu przebiegu linii granicznej (odcinka), a nie jednego punktu na tym odcinku.
Nie ma zatem żadnych podstaw do przyjęcia, że stroną postępowania w sprawie rozgraniczenia działek nr x i y była gmina W. lub - jak wskazuje skarżący - Wójt Gminy W..

Wyrok godny jest przytoczenia, bo jest w nim sporo racji... Tyle tylko, że wnioski są w mojej ocenie błędne... Wyrok ten zakłada bowiem moim zdnaiem w sposób nieuprawniony, że aby być stroną, to należy być właścicielem jednej z rozgraniczanych nieruchomości. W 100% zgadzam się z twierdzeniem Sądu, że rozgraniczeniu nie podlegały nieruchomości x czy y z nieruchomością b. Ale żeby z tego wywodzić, że powód ten jest wystarczający do dyskwalifikacji właściciela nieruchomości b jako strony...

Treść tego wyroku przytaczam specjalnie, żeby nikt mnie nie podejrzewał, że jestem "zaklapkowany" i nie przyjmuję jakichkolwiek argumentów przeciwnych do głoszonej przeze mnie tezy... Wyrok ten chyba świadczy o tym, że sąd nie wziął pod uwagę innych argumentów, a argumenty podniesione przez skarżącego jak najbardziej należało odrzucić...

Pozdrawiam, Adam Wójcik.