Witam. Co sądzicie o czymś takim (z życia wzięte)? Geodeta zgłasza podział nieruchomości, przeprowadza wszelkie stosowne procedury i składa operat do ośrodka celem przyjęcia do zasobu i wydania zarejestrowanych projektów podziału. Pól biedy jeżeli przyjął granice w oparciu o dane liczbowe. Problem powstaje kiedy wiarygodna jest tylko mapa ewidencyjna a danych analitycznych nie ma lub są nie do wykorzystania. To wcale nie taki rzadki przypadek. Wiem, że dogmatycy zaraz powiedzą - zrobić rozgraniczenie. Ale załóżmy, że zarówno strona jak i wykonawca nie widzą takiej konieczności,chociażby ze względu na terminy czy brak sporu na gruncie. Myślę, że zastosowanie trybu ustalenia granic na podstawie przepisów rozp. o ewidencji gruntów jest w takich sytuacjach jak najbardziej dopuszczalnym ichyba jedynym wyjściem. I takoż się dzieje.
Teraz sie zaczyna radosna twórczośc organu. Z operatu wyłącza się protokół ustalenia granic i wszczyna odrębne postępowanie w sprawie wprowadzenia zmian do ewidencji gruntów. Czyli de facto weryfikuje i dubluje się czynności wykonane przez geodetę. Postępowanie, o którym nawet nie informuje się geodety, kończy decyzja o wprowadzeniu zmiany. Dopiero po tym akcie operat jest przyjmowany do zasobu. Wszystko toczy się gładko (ok. dwóch miesięcy), jeżeli zdziwione strony, z jakiś nieokreślonych przyczyn nie złożą odwołania od tej decyzji do wingik. Wtedy na pewno odwołanie zostanie uwzglednione, ponieważ wiadomo, że geodeta, który nie został uznany za strone postępowania, nie zaskarży tego do NSA. A strona mogłaby i klocki by się rozsypały. Jaki wniosek? Powstaje nowy organ zatwierdzajacy granice w całkiem nowym trybie. Tylko co to ma wspólnego z prawem? Dla jasności sytuacji - wszystkie te czynności, czasami sprowadzające sie do zatwierdzenia położenia jednego punktu granicznego, odbywają się na etapie kontroli operatu i trwają długie miesiące. Pozdrawiam i bardzo jestem ciekaw, czy spotkaliscie się z podobną praktyką.